Usandırırda,Uslandırırda

Sonra acıyı karşılamayı öğreniyorsun.Koynunda büyütüp,gözyaşıyla beslediğin hatıralar kalıyor geride.Ne kendine hükmedebiliyorsun,nede filtrelenmeden çıkıp söze karışan düşüncelerine.Tuhaflaşıyorsun,farkındasındır artık dibine kadar neyin içinde olduğunun.Hayatın,hayal tarafında büyür,devleşir bu yabani duygu.Yabacısı olduğun kavramlarla karşılaşırsım.Litaratüründe olmadığını bilirsin.Sayfa sayfa arar durursun.Aradığın ne sözlüklerde nede o koca gereksiz bilgi yığının olduğu kitaplardadır.Cevabını bilirsin ama sorular ya, insanı içine çekiverir.Kendinde saklıdır aslı.İçindekilerle yüzleşip,kabullenmek gücendirir seni epeyde korkutur aslında.Evet korku,insan bilmediğinden korkar yahu! Yabancılaşırsın,yavaş yavaş içindeki çocuğu özgür bırakırsın.Asileşir,büyür artık sana kafa tutar olur,söz geçiremezsin.Gülüşlerinde eskisi kadar parlak değildir,Her imkansız bakışta ışığını soluksuzca emanet etmişsindir.Hemde hiç güvenmeden,tanımadığın kokudan güç alarak.İçinde karışıktır,savaşlar alır başını gider.Kalbin,mantığınla çelismesini çaresizce dışardan izlersin.Çıkar yolları zorlarsın.Sabahı zar zor edersin. Yorulduğun gecelerden kan ter içinde bi gün daha kazanmışsındır.Ödül,bir yudum güneş.Avuntun baktığın yerde görebilmektir.Gün sayarsın,bir mahkumun müebbet hapsinde sonsuz çentik atması gibi bi'şey.Herşey,herkes boğar seni.İçinden sürekli adını zikreder durursun.Her anış,bir darbe indirir hayatın merkezi denilen noktasına.Perdelerini çekersin,kaygısız tasasız kurduğun günlere geri dönmek istersin.Geçmiştir özlediğin evet ama kim geçmişte aranmaz ki? Acıların ne kadar çocukmuş.Ağlamak şeker kadar basit,gülmek bi balon kadar özgürceymiş.Rüzgarın oynak hallerini kırmızı bisiklet üzerinde selamlamakmış yaşam.Şimdi öyle mi? Güdüren o,daha çok ağlatan o, kırmızı günlerini çalanda o...Umudum hala diri.Her bahar bi balangıçtır yeni adımlara.Dikkatli olmak lazım.Balıklama dalmadan,tadında yaşamalısın.Bu duygu öyle güçlüdür ki usandırırda,uslandırırda