Büyür yavaş yavaş fakat uslanır mı kendiside bilmez

Güzeldir Ankara,kendi halinde,yalnızlığa itilmiş öfkesi vardır içinde.Sessizliğe gömülmüştür,daha çok susmayı sever.Dinlersin sadece bu şehri,duyabilene çok şey anlatır.Hele birde anlıyorsan yüreğine dokunur.Açar kapılarını,kalbinin en derinlerine iner.İncitmeden sarıp sarmalar.Yaralarına en titiz haliyle merhem olur.Her köşesinde hatıralar vardır.Adımların tarihte geziyormuşcasına özgürdür.Sırları vardır Ankara'nın,ördüğü duvarları aslına dokunanlara yıkıverir bi anda.Anlamazsın bu şehri yaşarken boğar havası,bir yudum nefese muhtaç eder.Her gidişlerde hatırlatır kendisini.Özlediğini fark edersin.Nasıl olduysa işlemiştir tüm sen olan geçmişine.Aşklar yaşatır;derinden,uzanamadığın imkansızlardır bunlar.Sevgi başka oluyor bu ağır başlı,vakur,şehirden bozma köyde.En büyük mutluluğu semasını dolduran kahkaha tınılarıdır.Romantiktir bu şehir.Neler hissettirirde söyletmez kimselere.Sevmez ki Ankara gerçeğine dokunulmasını.Işıklar titrer durur uzak köşelerde.Yaşattığı yalancı hikayelere rağmen Ankara atar imzasını zor anlarına.Ağlarsın sessizce.Gözyaşlarının gerçeğini bi tek Ankara anlar.Bi tek o siler,alır avuçlarına.Mevsimler gelir göçer üzerinden.Hepsinin tadını sana sunar.Görürsünki vazgeçilmezin vardır buralarda.Bi köşede,Kızılay meydanında ya da o meşhur Kuğulu Parkında.Korna seslerini duyarsın,sanki sessizliği yırtmak istercesine.Telaşıda yoktur öyle çok.Karşılamayı öğrenir,fütursuzca dalgasına bakar.Azcıkta kafasına göredir.Kimi zaman başını alıp gidecek kadar asi,kimi zamanda kalıp gücünün yettiğince mücadelenin içinde olacakmış gibi asilce.Gücendirirler bazen Ankara'yı kırılır,kabuğuna çekilir.Affeder yinede her taşlayanı.Büyür yavaş yavaş fakat uslanır mı kendiside bilmez...