Senin Topraklarında

Bıraktığın yerde kaldım.
Kaç hayat yaşadım günden güne.
Savruldu gurur,inat etti kelimeler.
Devam diye sarıldığım kaderdi.
Senden geçen sonsuz bi bahçeydi.
Acıydı hatıralar,Yapışmıştı bi kere bırakmazdı yakamı.
Kördü gözlerim,ellerinle hükmettin geleceğime.
Aydınlıktı yudum yudum içime çekmek istediğim.
Kaldırıp atmaktı tutsaklığı yakasından paçasından.
Günahlar affedilmek için sırasını beklemekte.
Gündüz kaçmakta,güneş yüzünü dönmekteydi.
Tadın kaldı asılı zamanlarda.
Her yerde,her şeyde parmak izlerin vardı.
Senin topraklarında yarım kaldı bu beden.
Ruh,aleminde biçare göçebeydi zaten.
Vaadlerin çok uzaklardan duyuluyor.
Adına yalan yakışandı yaşadığım.
Duygularımı sömürüp çektin içimden.
Tırnaklarınla kazıdın kendini gönül denilen çaresizden.