21 Temmuz 2010 Çarşamba

Çok şeydik biz çok

Kaldır yüzünü şimdi.Bırak içinde ne varsa.Hep sonsuzluğa baş kaldırdın.Özgürlüğün tadında boğardın kelimeleri.Sustuğun kadardın aslında.Çok şeydi susmak! Ne kadar çok şey konuşurdunda,sustuğun kadar anlatamazdın kendini.Fısıldarsın bi kaç küfür.geçmişe dönük yüzünde parça parça ederdin zamanı.Kafana göreydin daha çok.Birazda çocuktun aslında.Kızma! hep o hallerin gözlerimin önünde.Hayallerimi sensizlikle avutuyorum şimdi.İnkar etmedim içimde hiç bi'şeyi.Çok şeydik biz çok.İnanamadım biliyor musun? Gitmek sana göre değildi çünkü.Kalıp mücadeleydi senin tavrın.Bazen kapıyı çarpmaktı,bazende sazın bam telinden sövmekti.Bilirdik her şey bizdik.Yanılıyor insan işte!Geride sözlerin,vaadlerin boynu büküktü.Sahip çıkmazdın ki;eksik başlanmıyor çünkü. Kimse yarım kalıp bütünmüş gibi davranamaz.Uçmaktı çocukluk hayalim;giderken kolumu kanadımı kırdın.Tenezül etmediğin hayallerimin boynu bükük kaldı.Yandığımda sendin.Durmadan ibadet eder gibi adını zikrederdi dudaklarım.Kazıya kazıya aldın hecelerimi.Üç noktalı bi hayat bıraktın.Tamamlamak ne mümkündü.Yeşertemedim çiçeklerimi yeniden.Zaten gülüşlerimde eskisi kadar parlak değildi.Ben değildi hiç bi'şey.Yabancılaştım kendime.Tanıyamadım,yeni huylar edindim yokluğunda.Mesela ben geceleri hiç ağlamazdım.Şimdi sabahları zorlu nöbetlerle araklıyorum. İnsafsızdı bu haykırışın.Koyduğun noktada başlayamadım kendime.Kimseyi beklemeyen bi zamandı benimki! Yinede tutundum bi yerden.Banada yakışan buydu.Hep bu umursamaz tavrımı severdin.Yokluğunda sana karşı tek çaresizliğimdi aslında.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder