Yok böyle bi lüks

Leyla Mecnundu bu hikaye.Birazda eskilerdendi.Dokunmadan sevmekti,dokunmadan istemekti.Şimdinib yalanlarına bulaşmadan özlüyorum.Uzaktan uzağa bakışmalardan ibaret bu ilişki.Sadece rüzgardan kapıvermekti kokunu. Ne biliyim çok mu duygusal takılıyorum bu konularda? Ama hepsi boş,mantığımı kaybetmedim yav.Ama imkansızı zorlamak gerçekten zor.Kim yaşamışsa o bilir.Nereye kadar itibar eder bu günahkar bakışlar? İşte burayı bende bilmiyorum.Belkide yorumundan bile kaçıyorum. Avuntum ara sıra uzaktan bakmak.Hasret işte dizginlemesi zor bi duygu. Arsızca acısını nasılda çıkartıyor? Nasılda dalga geçiyor? Üç maymunu oynamak zorundasın.Kolundan çekip ben buyum diyemzsin.Ya kabul görmezsem? Ya hayaldan mevcutsa? Sorular işte insanın içini dışını kemirir durur.cevapsızlar dahada karmaşık hale sokar. Denizci düğümünü çözmeye çalışmak kadar karışık.Ama eminde olamıyorum.Geçerse bu duygu ? Sadece keşkeler kalırsa? Tutarsız değilimdir aslında.Ne istediğimi bilirim.Ve ben istediğimi alırım.Durumu zorlaştıran,çıkmaza koyan duygular.E bide ondanda emin olamıyorum.Aksini görmek istemiyorum.Bu dahada acıtır beni. Çıkar yol diliyorum kendime.Hnagi yoldan gideceğime Tanrı karar versin.Kadere şimdi dahada sığınmak istiyorum.Biraz akışına bırakmak en güzelidir.Her zaman kontrol sende olamaz.Dışında gelişen şeyleri emrin altına alamzsın.Yok böyle bi lüks .Kimsenin yok! Çözüm belkide kendimde.Öyle uzaklarda çok uzaklarda aramamalıyım.Yağmur sonrası gökkuşağını bekleyecek kadar sabırlıyımdır aslında.En güzel şeyler en zorlu anlarda gelirmiş.Yeterki kriz zamanlarını yönetmyi bil.Herkesin hayatında geçirdiği veya geçireceği bu tür dönemler vardır.Doğru yöneten doğru yol alır.Mücadelesini kazanır.Böyle işte deyip,başa geşen çekilir deyip katlanıyorum sadece.Güneşin bir gün benim içinde doğmasını beklemekten vazgeçmek istemiyorum.Vazgeçtiğim an hayatımı avcumun tersiyle görmezden gelmek...Yok yok bana göre değil.Şükretmeyide bilirim ben.Etrafımdakiler için,herşey için,herkes için şükrederim...