Böyleydi işte

Değildim aslında hiç kimse
Kendim bile olamazken sana,
kendim gibi karşılayamazdım.
Yalvardım, haykırdım bazende sessizliğimdeki ızdırabı.
Kalabalıktı, duyulmadı, duymadın belkide(?)
Hakim olamıyorum düşüncelerime.
Tek saltanatı olan. adını sen koyduğum kahramanlıklar var içimde.
Uçlardan topladım bizi
Ya sonra...
Sonra savurdum boşuğa.
Darmadağınık, başıboş hayaller biriktirdim.
Dizginlerini bulamıyorum şimdi.
Dalıp gittiğim anlarda arıyorum.
Kollamıyorum artık korumuyorumda kendimi.
Adım atacağın günleri seçmeye çalışıyorum.
Nafile, buhar olup uçan yağmuru tutmaya çalışıyorum.
Böyleydi işte...
Saçmalayan yanıma hasret; akıp giden hayatta özgürlük bırakmadı yakamı.
Oyunlarımı hep sen diye oynadım.
Kaldım şimdi derinlerde.
İçime döküldüm,yalanlar söyledim aldırmadım.
Gerçekle mücadele edecek bir nefeslik hal kalmadı bende.
Bir müziğin melodisi gibiydin.
Adın vardı ama seslendirilmeyi bekliyordun.
Böyleydi işte...
Doldur beni baştan sona senle!
Savaşmayı bırak.
Zafersiz yarınlar seç kendine.
Gülen, o iç ısıtıcı yeşil gözlerle umudu bekle!
Sıkı sıkı tut.
Bulduğunda sakla arka ceplerine ya da çok sevdiğin kitabın arasında.
Sana yatıyorum, sana uyanıyorum.
Yeni yollarda yüzünün sıcaklığını hissetmek istiyorum.
Yanımdan öylesine geçip giderken sen,
sesini duymak için dudaklarındaki ölçüsüz kelimeleri araklıyorum.
Eeee'si böyleydi işte!